Als christen voel ik mij geroepen om op te staan tegen onrecht. Zoals ik al eens eerder in deze nieuwsbrief schreef, ben ik geraakt door het boek van Sam Janse, Weerbaar leven. Door dit boek voelde ik een Bijbelse oproep om op te staan tegen onrechtvaardige structuren. Eens in de zoveel tijd probeer ik dan ook tijd te maken om mijn stem te laten horen door middel van vreedzame demonstraties.
Op zaterdag 26 mei was het weer zo ver. Met een vriendengroep gingen we met onze vrienden van Christian Climate Action en vele andere organisaties de straat op tegen onze uiterst rechtse regering. Binnen onze vriendengroep was er echter ook discussie. De demonstratie werd namelijk georganiseerd door honderden organisaties met één gemeenschappelijk oproep: Zorg dat het kabinet valt.
Voor vele organisaties geldt echter ook dat dit misschien het enige is dat ze gemeenschappelijk hebben. We hebben onderling dan ook flinke discussies gehad over de vraag: moet je het in alles met elkaar eens zijn om toch een gemeenschappelijk geluid te laten horen? Uiteindelijk was onze weerstand tegen het huidige kabinet te groot om onze stem niet te laten horen, en we besloten naar Amsterdam te vertrekken. Een hele reis vanuit mijn woonplaats.
Met een groep mede christenen sloten we ons aan bij het klimaatblok. De sfeer was gemoedelijk. Na wat toespraken liepen we met duizenden medestanders een mars door het centrum van de stad. We liepen achter een boot, bestemd voor Amersfoort aan zee. Vanaf de boot klonken prachtige liederen, en intense toespraken, van allerlei aard. De toespraak over de kleding industrie maakte indruk. De afsluitende oproep om tijdens de ondergang van de aarde vooral na te denken over hoe goedkoop je spijkerbroek was, blijft lang hangen.
Tussendoor klonken de vrolijke, strijdbare leuzen van Extinction Rebellion vóór solidariteit en klimaatrechtvaardigheid. Tijdens de mars spraken mensen elkaar liefdevol aan en was er een warme sfeer. Vlak voor we de dam opliepen lieten we de stoet verder aan ons voorbij gaan. Opvallend was het om te zien hoe elk blok zijn eigen sfeer meebracht. We keken elkaar aan, en waren eensgezind over dat de sfeer binnen het klimaatblok ons het beste paste!
Aangekomen op de dam verspreidde de menigte zich, en konden we nog van de gelegenheid gebruikmaken om wat vintage winkels in te lopen. We sloten de dag af met een plantaardig hapje eten in een Indiaas restaurant. We hebben hier heerlijk gegeten onder het genot van verhitte discussies, iets wat kenmerkend is voor onze vriendengroep. Wat we toen echter nog niet wisten, maar nu de krantenkoppen beheerst, is dat de demonstratie niet voor niets is geweest. Hopelijk werpt onze volgende demonstratie tegen onrecht net zo snel zijn vruchten af! Waar en wanneer we precies tegen gaan demonstreren, daar zijn we nog niet over uit.
