Mijn naam is Samuel van Klinken, één van de personen die Alfred gestrikt heeft om zijn compagnon te worden. Ik woon op het Zuid-Hollandse eiland Goeree Overflakkee. Ik ben 33 jaar oud, getrouwd met Evi en vader van Juda (4) en Elias (2). Ik werk op een school in Middelharnis waar we onderwijs bieden aan jongeren met een complexe ondersteuningsbehoefte.
Als zoon van een bioloog was liefde voor de natuur vanzelfsprekend en mijn christelijke opvoeding stond bol van het zorg dragen voor kwetsbaren in de wereld. Daarnaast trouwde ik met een meisje dat zo ongeveer opgroeide in een biologische winkel. Toch kwam het besef van hoe kwetsbaar de wereld eigenlijk is, pas toen ik vader werd. Ik zag het wonder van het leven dichtbij groeien, wat zorgde dat ik anders naar de wereld ging kijken. Elke keer als ik mijn zoontjes zag, werd ik geconfronteerd met het feit in wat voor wereld ik hen laat opgroeien. Ik ging mijzelf vragen stellen over hoe ik de wereld het liefst zou doorgeven en welke invloed ik daar op had.
Vanaf toen ben ik duurzamer gaan leven. Onze zoontjes kregen wasbare luiers om, we kochten meer tweedehands en gingen steeds plantaardiger eten. Ik veranderde naar een baan op loopafstand. Vliegen deden we al langer niet meer. Bij elke stap viel ons iets wonderbaarlijks op. Voordat ik de stap nam zag ik er tegen op. Ik dacht dat het lastig of vies was, dat het me moeite zou kosten. Het tegendeel bleek waar. Elke duurzame stap gaf ons veel meer levensvreugde. Wasbare luiers bleken ontzettend kleurrijk en stonken veel minder. Vegetarisch eten bleek enorm lekker en ik ging me fitter voelen. Maar wat het meest wonderbaarlijke was, dat ik geld overhield. We wilden het niet uitgeven aan nieuwe dingen en besloten minder te gaan werken. Dit gaf ons meer tijd met onze kinderen en levensgeluk.
Toch voelde ik steeds meer een roeping om meer te doen. Ik wilde met iedereen mijn levensvreugde delen, maar dit bleek moeilijker dan gedacht. Mijn vrouw werd soms gek van me. Elk gesprek wist ik binnen no-time op duurzaamheid te brengen. Ik was op zoek naar manieren waarop ik dit beter vorm kon geven. Toen kwam de oproep van Alfred langs. Dit klonk voor mij als een antwoord op mijn roeping. De contacten waren snel gelegd en enkele dagen later ontmoetten wij elkaar voor het eerst. Vanaf toen ging het snel. De afgelopen maanden heb ik veel van Alfred geleerd en meerdere keren een deel van de workshop mogen verzorgen.
Op 14 februari heb ik voor het eerst zelfstandig een workshop verzorgd. Hiervoor was ik te gast op de prachtige Eemlandhoeve in Bunschoten-Spakenburg. Het publiek bestond uit 100 MAVO leerlingen van het Corderius College in Amersfoort. We spraken hier over de impact van onze keuzes wat betreft onze voedselconsumptie. Ik heb oprecht genoten van deze ervaring. Ik hoop dat er nog vele workshops mogen volgen.
Samuel van Klinken
