Je schuldig mogen voelen – Eén van de diepste behoefte van de mens om zelf oké te zijn. Ja, er zijn problemen in de wereld, maar dat ligt niet aan jou. Of het ligt in ieder geval minder aan jou dan aan anderen. Bijvoorbeeld wanneer je op vliegvakantie gaat en dat voor jezelf verantwoordt door te wijzen op de te goedkope tickets. Of je eet vlees, maar wel véél minder dan je buurman of buurvrouw die ook nog eens in een verslindende auto rijden. En wat dacht je van al die vluchtelingen? Laten eerst landen als de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar hun islamitische broeders op gaan vangen, dan praten we daarna wel verder. Ja, er zijn problemen in de wereld, maar het ligt niet aan ons. In ieder geval minder aan ons. Wij zijn oké, wij zijn moreel juist.
Dit geldt ook voor de linkse, duurzame bubbel. Wat dacht je van fanatieke vegans die iedereen wijzen op hun individuele keuze om geen dieren meer te doden, maar wel in het vliegtuig stappen en naar het systeem wijzen? Klimaatactivisten die op de snelweg zitten en hun eigen duurzame dillema’s weglachen? Of linkse mensen die openlijk duurzaam zijn, maar misschien wel vervuilender leven dan iemand in een sociale huurwoning die op de PVV stemt?
Het eerlijke verhaal is dat het ook voor mij geldt. Wat kan ik me soms moreel juist voelen. Terwijl ik, om maar wat te noemen, een vakantiehuisje met een jaccuzi heb, drie kinderen op de wereld heb gezet, in een auto naar workshops rijd en in mijn eentje meer kleren heb dan een arm Afrikaans dorp bij elkaar.
Het is pijnlijk wanneer iemand je op je tekortkomingen wijst, het liefste wijzen we met de vinger terug. Maar zullen we eens proberen om te erkennen dat we fouten maken? Want in de erkenning dat we zelf niet volmaakt zijn, ontstaat ook de ruimte om te leren en te veranderen.
En misschien ontstaat er dan bij de ander de ruimte om in te zien dat veranderen toch wel mogelijk is.
Menu
