Het was zaterdagochtend. Aanvankelijk zou ik helpen met afval rapen. We zouden dit doen in het kader van de landelijke opschoondag. Waar in de meest recente podcast van de Groene Mafkezen kritiek op heeft geklonken maar dat terzijde. De demonstratie in Amsterdam. Als ik snel naar huis zou rijden, ik was tenslotte al in Wierden, me om zou kleden, dan zou ik het nog kunnen halen. Zo gezegd zo gedaan.
Het was een heerlijke dag. Qua weer. De zon scheen en ruimschoots op tijd was ik in Amsterdam. Wat zou de dag me brengen? Het aantal mensen vermeerderde snel. Er was nog een demonstratie gaande. Een tegen het bewind van Erdogan. Voor ik goed en wel een plekje had verworven tussen de meute werd ik aangesproken door Het Parool. Voor een kort interview en een foto. Er was dus pers op afgekomen. Leuk!
Of ik me in alles kon vinden dat tijdens de demonstratie gebeurde? Wellicht niet helemaal. Waarheidsclaim die meer berust zijn op bevindingen dan op feiten, stuiten mij altijd tegen de borst. Desalniettemin was het een zinvolle actie. Saamhorigheid en collectief een vuist maken tegen een regime dat steeds rechtser wordt. Waarbij steeds meer mensen worden buitengesloten of mensen tot zondebok worden gemaakt. Er waren veel mensen op de dam en het was een gemêleerd gezelschap.
Niet veel later kreeg ik een bordje in mijn handen gedrukt waarop artikel 1 van de grondwet staat. Daar heb ik een poosje mee gelopen. Er was een aantal sprekers dat het woord nam en een stel muzikanten verzorgde een vrolijk getrommel. Voorop in de stoet. De sfeer was gemoedelijk en er ontstonden geen ongeregeldheden. Ook de NOS maakte een kort item over deze gebeurtenis. Het is goed dat het gesprek gehouden wordt over wat de gevolgen zijn van een rechts kabinet. Wat de gevolgen zijn van het asielbeleid zoals deze momenteel gevoerd wordt. Het is goed om stil te staan bij het feit dat etnisch profileren nog altijd de gewoonste zaak van de wereld is. Het is ook goed om de kansenongelijkheid te benoemen.
150.000 mensen, dat is de schatting van het aantal mensen dat naar de demonstratie is gekomen. We zijn van De Dam naar het Museumplein gelopen. We werden begeleid door een aantal mensen van de politie. Het was voor mij mijn eerste echte demonstratie. Leuzen scanderen over Palestina heb ik niet gedaan. Niet omdat ik het niet erg vind wat er in Palestina gebeurt maar omdat ik de leuzen te precair vind. Je kwetst er mensen die niets met het regime in Israël van doen hebben.
Ik ben van plan om nog een keer naar een klimaatdemonstratie te gaan. Misschien wel met Alfred samen, of wederom alleen. Burgerlijke ongehoorzaamheid. Soms is het echt zinvol.
